O wydziale
Wydział Nauk o Sztuce, złożony z dwóch głównych jednostek: Instytutu Historii Sztuki oraz Instytutu Muzykologii, choć powołany w roku 2019, odwołuje się do długiej i bogatej tradycji – i historia sztuki, i muzykologia obecne są na Uniwersytecie od początku jego istnienia, to jest odpowiednio od 1919 i 1921 roku. Przez całe stulecie obie dyscypliny współbudowały umysłami swych wybitnych przedstawicieli rangę poznańskiej nauki uniwersyteckiej.
Na Wydziale prowadzone są studia I i II stopnia na kierunkach historia sztuki i muzykologia. Oba oferują studentom szeroką gamę zajęć o zróżnicowanym profilu i poziomie zaawansowania, a także możliwość studyjnych wyjazdów zagranicznych, praktyk zawodowych i stypendiów.
Na Wydziale funkcjonuje Rada Naukowa Dyscypliny Nauk o Sztuce z uprawnieniami m.in. do nadawania stopni naukowych doktora i doktora habilitowanego w dziedzinie nauk humanistycznych w dyscyplinie nauk o sztuce. Wydział Nauko o Sztuce, wraz z pięcioma innymi wydziałami, wchodzi w skład szkoły dziedzinowej – Szkoły Nauk Humanistycznych.
Biuro Obsługi Wydziału mieści się w budynku Collegium Novum, przy Al. Niepodległości 4, w pokoju 316A. W tymże Collegium Novum, zajmując czwarte piętro bloku A, swoją siedzibę ma również Instytut Historii Sztuki. Instytut Muzykologii mieści się natomiast w budynku Collegium Historicum, przy ul. Uniwersytetu Poznańskiego 7.
Więcej informacji na stronie Wydziału Nauk o Sztuce
Miejsce i rola historii sztuki i muzykologii w dzisiejszej nauce i życiu społecznym
Łączą nas związki ścisłe i długoletnie. Przez z górą ćwierć wieku, od roku 1974 do 2001, funkcjonowaliśmy na Uniwersytecie w ramach tej samej jednostki organizacyjnej. I oto – znów jesteśmy razem: poznańscy historycy sztuki i muzykolodzy. Heraklitejska reguła pozostaje wszakże w mocy: weszliśmy do zupełnie innej rzeki. W latach 1974-2001 Zakład Muzykologii był częścią Instytutu Historii Sztuki, ten zaś wchodził w skład nowo wówczas powołanego Wydziału Historycznego. Od 2019 roku Instytuty Historii Sztuki i Muzykologii tworzą odrębny, samodzielny i samorządny Wydział Nauk o Sztuce.
I historia sztuki, i muzykologia obecne są na Uniwersytecie Poznańskim od początku jego istnienia. 12 maja 1919 roku, punktualnie o godzinie dziewiątej rano, ksiądz profesor Szczęsny Dettloff wygłosił pierwszy wykład historyczno-artystyczny – i od razu poświęcony problematyce największego kalibru: mówił o Leonardzie da Vinci, Michale Aniele i Rafaelu; w roku akademickim 1919/1920 wykłady o tematyce historyczno-muzycznej podjął na Uniwersytecie ksiądz doktor Wacław Gieburowski. Przez kolejne sto lat obie dyscypliny współbudowały umysłami swych wybitnych przedstawicieli – Adolfa Chybińskiego, Łucjana Kamieńskiego, Zdzisława Kępińskiego, Konstantego Kalinowskiego, Piotra Piotrowskiego, Jana Stęszewskiego, by wymienić przynajmniej niektórych – rangę poznańskiej nauki uniwersyteckiej.
Bo też tematyka, którą się zajmują jest wysokiej wagi: poddają one wnikliwej analizie te twory ludzkiego ducha i ręki – nazywamy je zwykle działami sztuki – w których może najpełniej manifestują się cechy decydujące o naszym człowieczeństwie właśnie: kreatywność, pragnienie wolności, dążenie do warsztatowego mistrzostwa. Dziś znaczenie historii sztuki i muzykologii jest przy tym bodaj większe niż kiedykolwiek. W obliczu doświadczanej obecnie, bezprecedensowej w dziejach, powodzi obrazów i dźwięków pozostaniemy bez krytycznej nad nimi refleksji bezbronni wobec ich wielkiej perswazyjnej mocy. To nieprawda, że humanistyka jest w odwrocie, z łatwością i przed każdym może wykazać swoją aktualność i użyteczność.
Przekonujemy o tym naszych studentów na kierunkach Historia sztuki i Muzykologia, które cieszą się niezmiennym zainteresowaniem młodych ludzi. Bo jest w młodzieży, oczywiście, wiele wrażliwości na sprawy artystyczne, ale i znacznie szerzej: na gorące sprawy tego świata, które sztuka, zawsze uważna i bystra, diagnozowała i diagnozuje z wielką przenikliwością. Tego bowiem refleksja nas wytworami artystycznym uczy przede wszystkim: wrażliwości, uważności i krytycyzmu.